Опис на ликот на Антигона

Како една од најпознатите драми на светско ниво е токму драмата ,,Антигона'' која е напишана од страна на Софокле. Драмата е напишана во античкиот период и е дел од величенствената триологија на Софокле, во која припаѓаат: ,,Царот Едип'' и ,, Едип во Колон". Целата драма се темели на честа, почитта и пожртвуваноста за семејството, а Софокле тоа ни го доловува низ разни ситуации и ликови.
   Носител и најголемата жртва во ова дело е Антигона. Таа е ќерка на Царот Едип и Јокаста, кои всушност се мајка и син. Растена во тага, поради се што се случувало во семејството, почнувајки од самоубиството на мајка и и татко и кој заминува во Колон, па се до расправијата и убиството на нејзините браќа, сепак Антигона е една силна и достоинствена жена која не дозволува брат и да заврши непогребан. И така своеглаво, одлучно и цврсто решава да го погреба брата си без разлика на последиците, без разлика на се, бидејќи таа е непокорлива.
   Ставот и одлучноста на Антигона може да се забележат и во нејзините зборови дека  мртвиот сопруг се заменува лесно, дека и ново дете може да се роди, но нов брат не може да се има поради мртвите родители. Тука се забележува целата нејзина пожртвуваност која ја прави за семејството, таа буквално се откажува од сопствената среќа, љубовта и животот.
   Од гледната точка на останатите ликови, постапките и однесувањето на Антигона е неприфатливо. Меѓу нив е и сестра и Исмена, кога во нивниот конфликт, со кој всушност започнува драмата, и вели на Антигона дека нејзината идеја е лудост и не треба животот да си го ризикува за тоа. Потоа доаѓа и Креон, кој е многу лут на Антигона поради нејзината постапка, па затоа и решава да ја убие.
   Драмата сепак завршува трагично. Хемон и Антигона заедно умираат, Креон бега а Исмена останува сосема сама. Сепак ликот на Антигона се смета за еден од најмоќните женски ликови во рамките на светската литература, поради нејзината одлучност, став и достоинство.
   

Дали мрзеливоста е добра особина или не?

Мрзеливоста е една од најлошите особини која еден човек може да ја поседува. Тоа е всушност безделничење, лежење и не постигнување ништо во животот. И иако можеби тоа е добро затоа што не се прави ништо, сепак носи многу тешки последици кои тешко може да се поправат.
    Зошто е мрзеливоста толку лоша? Многу луѓе би го поставиле тоа прашање. Една од причините е тоа што мрзеливите луѓе своите обврски ги префрлаат на туѓ грб. Така, другите се ставаат во тешка состојба поради тоа што имаат свои обврски кои треба да ги завршат, но сепак сакаат да направат услуга. За пример може да се земе делото ,,Силјан штркот'' и приказната која тоа ја носи. Силјан сите свои обврски ги оставал на татка си, а тој везден бил во меана. Како резултата на тоа, тој завршува на пуст остров каде може да се замине само со летање у е казнет подоцна семејството да си го гледа од далеку. Друг факт кој го поткрепува тврдењето е и тоа што слободното време кое го имаат луѓето што се замолени да извршат нечија задача е веднаш пополнето.
   Заостанатите, заборавени и навреме неисполнети обврски исто така ги носи мрзеливоста. Со тоа доаѓа до уште поголем проблем, а тоа е насобирање на обврски и материјал а и недостаток на време бидејќи за многу од задачите нема да се завршат.
   Мрзеливите луѓе многу тешко може да успеат и да се пробијат во животот. Тие си немаат поставено свои цели за кои би стремеле да ги исполнат. Едноставно немаат за што да се борат. Целиот живот тие го посветуваат на безделничење и спиејки на тоа дека друг ќе се бори за нив и нивната иднина. Но, сепак последиците доаѓаат подоцна во животот. Тие нема да може да си најдат работа, поточно ќе може да работата нешто што не сакаат. А сето тоа заради мрзеливоста. Од таквите луѓе произлегуваат само крајно непрофесионални личности и неодговорни, кои ќе не можат да се снајдат во ниедна професија и ситуација.
Мрзеливоста е една ужасна особина која може личност да ја поседува. Таа не може да донесе ништо добро, напротив носи многу тешки последици кои тешко се поправаат.

Обработка на делото ,,Прва љубов" од Иван С. Тургењев

                                                          Фабула
,,Прва љубов" е дело напишано од страна на рускиот автор Иван С. Тургењев. Главната тема во ова дело е првата љубов, која секој човек ја доживува. Конкретно во ова дело главниот лик Владимир Петрович, 40 годишен маж, преку тетратка им ја раскажува неговата приказна на пријателите. Тој на 16 годии се сели во Нескучни каде се заљубува во Зинаида, 21 годишна кнегињица.


                                Кратко сценарио на избран настан од делото

                                    Приказната на тројцата пријатели за првата љубов


*Ликови:
 - Владимир Петрович ( 40 годишен маж, со темна ишарана коса со бели влакна)

- Серѓеј Николаевич ( ниско човече, со полничко бело лице)

- домаќинот ( пријател на Владимир и Серге, домаќин на забавата)

                                                                    ***

( Владимир Петрович, Сергеј Николаевич и домаќинот, седат заедно во домот на домаќинот и разговараат. Наеднаш, од нигде, ја отвараат темата за првата љубов. Така сите тројца почнуваат, еден по еден, да ја раскажуваат приказната за првата љубов.)


- домаќинот: ( го соблекува палтото, го дава на слугата и седнува на каучот) Ајде г-не. Сергеј ваш е редот. Ајде да слушнеме за вашата прва љубов.

- Сергеј Николаевич: ( погледнува во Владимир, па потоа во домаќинот) Јас, драги пријатели, директно отидов на втора љубов.

-Владимир Петрович: ( зачудено погледнува во Сергеј) Како така г-не. Сергеј?

- Сергеј Николаевич: Па така, едноставно. Кога имав 18 години почнав да се додоворувам на една госпоѓица како да не ми е прв пат. Всушност јас прв и единствен пат се заљубив во мојата негователка, а тоа да бидам искрен не го ни паметам. Мојот ред помина, сега сте вие домаќине, ако не се лажам?

-  домаќинот: ( воздивнува, па почнува да зборува) Да да, мој е редот. Мојата приказна за прва љубов не е ништо возбудливо, ниту необично, а најмалку интересно. Мојата прва и единствена љубов е мојата прекрасна жена, Ана Иванова. Ние се запознавме, веднаш потоа нашите родители дознаа па не свршија. Следеше свадбата и ете, денес имаме две дечиња и сме многу среќни. Тоа е мојата приказна. Владимир Петрович дојдовме и до вас. Ајде раскажете ни.

- Владимир Петрович: ( воздивнува, погледнува низ прозорецот замислено и со блага насмевка, па им се обраќа на пријателите) Пријатели, јас малку ќе ве разочарам. Јас нема да ви ја раскажам сега мојата приказна.

- Сергеј Николаевич: ( со разочарувачки израз на лицето) Ама ајде сега ви се молам. Ние ја кажавме нашата приказна, сега е ваш ред, зошто сега вака правите?

- домаќинот: ( се согласува со Сергеј) Сосема е во право.

- Владимир Петрович: Немојте веднаш вака. Причината зошто не раскажувам е затоа што сум ужасен наратор. Имам многу интересна приказна, а доколку ви ја раскажувам нема ништо ниту да разберете ниту да доживеете.

- домаќинот: И сега?

- Владимир Петрович: ( се насмевнува) Имам идеја! Што велите на тоа вие мене да ми дадете една недела мојата приказна да ја напишам во една тетратка и по толку време да се собереме и да ви ја прочитам?

- домаќинот и Сергеј заедно: Може, така да направиме.

- Владимир Петрович: ( погледнува во часовникот) Ооо, веќе дошло еден часот по полноќ. Навистина е доцна, јас мора да одам. Пријатно на сите!

- Сергеј Николаевич: ( станува набрзина од столчето) Почекајте ме и мене Владимир.

       *** ( им ги даваат палтата, се поздравуваат со домаќинот и си заминуваат) ***